جناب سخني عزيز سلام عليکم، امروز وقتي پيام سراسر مهر و محبت شما را خواندم ذوق زده شدم، اصلا انتظار اينکه شخصي از دوستان وبلاگي به سالروز تولدم دقت کرده باشد، نداشتم.
قصد داشتم در روز 16 بهمن مطلب تولدم را بنويسم، اما حالا يا کامپيوترم مشکل داشت يا اينترنت ! خلاصه امروز مطلب را درج کردم تا يخوانيدو دوباره نظر زيبايتان را مشاهده کنيم،
حضور شما سبب شد تا وبلاگتان را در دقايقي طولاني به مشاهده بشينيم، از همه مطالبتان لذت بردم و از واقعه جانسوز مادر و پدر سخت متأثر شدم، اما از آنجائي که والعاقبه للمتقين هست و خداوند بندگاني را که دوستشان داشته باشد را به امتحانات سخت مبتلا مي کند: و لنبلونکم بشي من الخوف و الجوع و نقص من الاموال و الانفس... و اينجاست که بشارت و سعادت از آن کسانيست که با توکل بر خودش راه رابسوي او مي پيمايند و مورد خطاب قرار ميگيرند که و بشر الصابرين، الذين اذا اصابتهم مصيبه قالوا: انا لله و انا اليه راجعون ! همه چه زود و چه دير در کنار هم قرار خواهيم گرفت و در محضر پروردگارمان مي ايستيم، وبايد دانست اين دنيا و آنچه هست زود گذر است.
شايد روزي از نزديک ملاقاتتان کرديم، دنيا کوچکتر از آنست که تصور مي کنند. و من الله التوفيق