نگاهي به نمودار تغييرات ارزش پول ملي از سال تا به امروز دکتر علي‌اکبر قنبرپور ادبيات نوشتاري ايران، گنجينه قدرتمند و بسيار زيبايي از "ساخته هاي"معنايي و قياسي را با خود حمل مي کند که بازمانده اي گرانسنگ از مردمان اين سرزمين، قبل از ورود و ماندگاري ديرپاي آريايي هاست: دوران مادر سالاري قبل از ورود آريايي ها و آيينها و اسطوره هاي باز مانده از آيينهاي باروري. يکي از همين"بسته هاي کمکي-تسهيل کننده-زيبا ساز"، تاکيد و استفاده از"قد و قواره و قدکشيدن، بلند قامتان،سرو قد و..."است: باز مانده اي از تجلي اميد و انتظار براي رشد و قد کشيدن گياهان و درختان و براي محصول دهي خوب و سرشار و مداوم . من در نوشته هايم علاقه خاصي به استفاده از ترکيبات گوناگوني از اين ساخته هاي بغايت لطيف و آکنده از احساس دارم و اين شايد خود انعکاسي از تاثيرات عميق"زبان مادرانه" در من باشد؛ همانکه لکان مجموعه آنهارا تحت عنوان"ابژه پتيa" توصيف مي کند: نهاد مادر در نظام معنايي انسان و نگاهي که فرد بزندگي دارد. اما آنچه در اين" دياگرام" جلب توجه مي کند و شايسته تحسين است و امروز مايه غبطه و تاسف: نه قدکشيدن غول آسا و مدام افزايش يابنده بعد از سال که تا بامروز نيز همچنان ادامه دارد؛ بلکه "قد بغايت کوتاه و با يک تمايل آرام و متين به کاهندگي"در نمودار ارزش پول ملي در خلال سالهاي الي مي باشد.يک کوتاه قامت پرشکوه و بياني از دستيابي به عزت و صلابت جهاني در پرتو نوعي از مديريت اجتماعي: مديريتي که شايسته لاري حرفه اي و عقلانيت"علمي-عملي"در نگرش به امور و عرصه هاي زندگي در آن جاري بوده و مي توانست در بطن روابط اداري- سازماني موجود جايگاهي تعيين کننده داشته باشد. "کوتوله اي سرفراز" که بلندي قامت خود را به "ريشه" منتقل کرده است: سال مداوم ثبات و تمايل به افزايش در جدال برابري نرخ پول ملي در برابر نرخ جهاني.ثبات و شکوفايي و دستاوردي که در هيچيک از سالهاي بعد از انقلاب شاهد آن نبوده ايم که هيچ، بلکه در طي اين سالها ما با چنان" قد کشيدن طوفاني"سقوط ارزش پول ملي در نمودار مواجه هستيم که سرگيجه آوراست:نمادي از يک سقوط آبشاري که چهار دهه است ادامه دارد و هر سال نيز ميل به قد کشيدن بيشتري دارد و در دودهه اخير چنان سير شتابنده اي پيدا کرده که "ديوانه وار" است. قد کشيدني که بلند قامتي آنرا مي توان"قد کشيدن هيولا وش" ناميد: سر برآوردن يک غول کنترل نشدني؛يک نوع"ژيگانتيسم اجتماعي" که "آدنوم" بد سيرتش همان تولد، رشد و ماندگاري "مديريت برآمده از روابط باندي- محفلي پشت پرده و مبتني بر انواع پشتک و وارو زدنهايي" است که در خلال آن"شايسته سالاري حرفه اي " و "خرد علمي" و "مصالح ملي" هميشه در حاشيه مانده و قرباني مي شوند: وتنها حاصلش تابه امروز بهم ريختگي آنارشيک کليه عرصه هاي زندگي خصوصي و جمعي و سامان اداري و تولد، رشد و بلوغ "يک نوع اشرافيت دولتي "است که موقعيت اداري و ثروت مادي و حتي تلاش در بازار خصوصي خود را نيز نه از طريق رقابت آزاد، دانش فني و استعداد خدا دادي که از روال"غصبي" رانت- سهميه- روابط محفلي" بدست آورده اند. صد سال تجربه بشري دراردوگاه شوروي سابق و مجموعه اقماري آن نشان مي دهد که اشرافيت دولتي به همه چيز دست مي يابند و از جمله پولدار مي شوند، به فعاليت در بخش خصوصي و سرمايه گذاري روي نيزمي آورند؛ ولي هيچگاه"سرمايه دار توليدي- رقابتي- ملي" در همان جايگاه کلاسيک آن نمي شوند. و اين خود باز تاکيدي است بر سراب فريبنده اي که "اشرافيت دولتي" مدام بر طبل آن مي کوبد: خصوصي سازي. که معنايي ندارد جز "مال خود سازي" اموال عمومي" و با تکيه بر همان روال مرسوم اين روزها: امتيازات ويژه و بر مبناي روابط پشت پرده. خداوند رحمان بشر را آنگونه آفريده است که سعادت او راهي ندارد جز:رقابت آزاد، تلاش فردي بر مبناي استعداد خدادادي، اداره جامعه بر پايه خرد جمعي و متکي و مبتني بر دستاوردهاي علمي و با نظام مديريتي براساس شايسته سالاري علمي- حرفه اي. باقي قضايا تکرار و باز سازي همان مثل معروف استکه:"عرض خود مي بري و زحمت خلق خدا مي داري." @navidazerbaijan - دكتررحمت سخني Dr.Rah