چه شگفت است اين شهر

<\/h1>

مردمي با همه غم هاي دراز

<\/h1>

پرسختي

<\/h1>

پر درد

<\/h1>

باز هم مي طلبند

<\/h1>

قصه هاي غم دار

<\/h1>

و رمان هاي سياه

<\/h1>

و تمام کتب پر زجّه

<\/h1>

چاپ چندم شده اند

<\/h1>

مگر آن لذت شادي رفته است؟

<\/h1>

همه عادت کرديم

<\/h1>

گفتن مرثيه ها

<\/h1>

و نشستن در ختم

<\/h1>

گريه هايي ممتد

<\/h1>

يادمان رفته که شادي هم هست

<\/h1>

وگر اين لحظه گذشت

<\/h1>

با دو صد دريا اشک

<\/h1>

او نخواهد برگشت

<\/h1>

فرصت مرثيه نيست

<\/h1>