پیشگیری ازحملات بیماران وهمراهان عصبانی به پرسنل اورژانسها
دکتر رحمت سخنی از مرکز آموزشی درمانی امام خمینی (ره) ارومیه
روزی نیست که افرادی با نام بیمار یا همراه بیمار به بهانه عصبانی بودن و عدم کنترل خود،عدم درک زمان و مکان به پزشکان و پرستارانی که تمام عشق و آرزویشان کمک و نجات بیماران رنجور و ناتوان هست ،حمله نکنند و باعث رنجش روحی و جسمی آنها و تخریب اموال عمومی و خصوصی نشوند .واقعا این افراد حق چنین کاری را دارند، بهر تقدیر حمله و توهین در اورژانسها ی بیمارستانها و مراکز درمانی و آموزش و...متاسفانه به یک بدعت همه گیر تبدیل شده است و قانون محکمی در رابطه با برخورد اینگونه افراد نیست .البته وجود نگهبان ،حراست و پلیس و...تا حدودی بسیار کمی توانسته بعد از ایجاد اینگونه درگیری ها !!!!!!مشکلات را حل نماید .اما واقعا منصفانه است که افرادی با نام بیمار یا همراهان بیمار به بهانه بیماریا بیمار داشتن یا عدم کنترل خود یا مشکلات مالی باعث آزردگی عمیق روحی و روانی پزشکان و پرستاران دلسوز شوند ؟بی شک هیچ کس به کمبودهای این مراکز یا برخورد های نامناسب تعداد اندکی از پرسنل درمانی و اورژانسها نمیتواند صحه بگذارد ،ولی این دلیل نمیشود اورژانسهایی که 24 ساعته باز و خواب معنایی برای پرسنل آن نداشته ، جولانگاهی برای برای افراد شرور و اراذل و اوباشی که تخلفاتی مثل زندان ،اعتیاد ،ضرب و جرح و...کمترین عادت شان است ،شود در مقاله زیر که با کمک همکاران مان درروابط عمومی بیمارستان ضیائیان طی مصاحبه ای باجناب آقای دکتر توکلی متخصص محترم اعصاب وروان جهت آشنایی پزشکان پرستاران اورژانسها و مراکز درمانی و آموزشی با مبحث برخورد بیماربستری یا تحریکاتی تهیه شده به بررسی علل برخوردهای نامناسب بیماران و همراهان عصبانی و روشهای صحیح برخورد در اینگونه موارد توسط پزشکان و پرستاران و...پرداخته که علاوه بر تشکر از دوستان روابط عمومی و آقای دکتر توکلی ،همراه شما خوانندگان گرامی به مطالعه مقاله فوق میپردازیم :.
بیمار حق دارد در اسرع وقت درمان و مراقبت مطلوب موثر و همراه با احترام کامل را بدون توجه به عوامل نژادی ، فرهنگی و مذهبی از گروه درمان انتظار داشته باشد .
بیمار حق دارد محل بستری ، پزشک ، پرستار و سایر اعضای گروه معالج خود را در صورت تمایل بشناسد.
شرایط قبل از تحریک بیمارن و همراهان عصبی را بررسی کنید :
به حقوق بیمار و همراه وی احترام بگذارید
1- تماس چشمی مناسب داشته باشید(ورفتارهای non verbal مناسب)
2- با دقت به گفته های بیمار وهمراهان گوش دهید.(Active listening )
3- به سئوالات و ابهامات آنها پاسخگو باشید.
4- دردهای تحلیل برنده و سنگین را تسکین دهید.
5- شرایط بیمار را برای اطرافیان توضیح دهید.(اطمینان دهی نابجا نداشته باشید)
6- توضیح دهید چه طرحی برای درمان بیمار دارید و در چه زمانی هر کدام از آنها انجام خواهد شد.
7- نشان دهید که شرایط روحی و فیزیکی بیمار و همراه وی را درک می کنید(emphaticباشید،symphtic باشید.
8- در برابربیمار بد حال یا اورژانسی شوخی،مزاح و خنده نداشته باشید.
9- فرد آموزش دیده برای دادن خبر بد در دسترس داشته باشید.
علایم خشونت قریب بیماران و همراهان عصبانی :
1- اعمال خشونت اخیراز جمله خسارت زدن به اموال
2- تهدید کلامی و جسمی(ارعاب)
3- حمل اسلحه یا سایر اشیایی که به عنوان اسلحه از آنها استفاده شود.
4- تحریک روانی-حرکتی فزاینده
5- مسمومیت با الکل یا سایر موارد
خصوصیات پارانوئید در بیمار روان پریش کدامند ؟
1- توهمات شنیداری آمرانه خشن-برخی از بیماران (اما نه همه آنها)در معرض خطر زیادی هستند
2- -بیماری های مغزی،کلی یا همراه با یافته های لوب پیشانی،با شیوع کمترهمراه با یافته های لوب گیجگاهی(مورد بحث است)
3- برانگیختگی کاتاتونیایی
4- برخی دوره های شیدایی
5- برخی دوره های افسردگی تهییجی
6- اختلالات شخصیت(خشم،خشونت یا عدم کنترل تکانه ای)
خطر خشم بیماران و همراهان را ارزیابی کنید:
1- تفکر،میل،قصد و طرح خشونت،قابلیت دسترسی به ابزار خشونت،اجرای طرح و تمایل به کمک دیگران را در نظر بگیرید.
2-ویژگی های جمعیت شناختی را در نظر بگیرید:جنسیت(مرد)،سن،وضعیت اقتصادی-اجتماعی(پایین)،حمایت اجتماعی(اندک) و شناخت زبان از لحاظ قومیت
3- سابقه بیمار را در نظر بگیرید:خشونت،اعمال غیر خشن ضد اجتماعی،عدم کنترل تکانه(مانند قماربازی،سوء مصرف مواد،خودکشی یا جرح خویشتن،روان پریشی
اقدامات ضروری در موارد رخداد تحریک یا پرخاشگری بیماران و همراهان :
1- بیماران و همراه مشکل دار را با دارو یا مهار فیزیکی یا روان درمانی آرام کنید.
2- تهدید نکنید بلکه با قاطعیت و اعتماد به نفس (عدم پذیرش خشونت)را برای بیمار یا همراه بیان کنید.
3- با قاطعیت دعوت به آرامش کنید و بخواهید مشکل را در محیط مناسب به صورت کلامی بیان کند.
4- درصورت احتمال خطر آسیب دیدن(فاصله بگیرید-نیروهای انتظامی را مطلع کنید)
5- مراقب موارد خود زنی در بیماران و همراهان با اختلال شخصیت ضد اجتماعی-مرزی یا سایکوتیک باشید.
روشهای پیشگیری از صدمه زدن بیماران یا همراهان خشمگین بیمار :
الف)از جرح خویشتن و خودکشی جلوگیری کنید.ضمن ارزیابی به هر طریق ممکن از آسیب زدن بیماران به خود جلوگیری کنید.
ب)از اعمال خشونت نسبت به دیگران جلوگیری کنید.ضمن ارزیابی مختصرا“ میزان خطرناکی بیمار را ارزیابی کنید.
پزشکان و پرستاران باید مراقب موارد ذیل باشند :
1- بیماران روانی،بیماران با سوء مصرف مواد یا دارو ،بیماران در فاز دلیریوم
2- به همراهان بیمار مضطرب توجه نموده و آرامش دهی داشته باشید.
3- مراقب افزایش پلکانی خشم بیمار یا همراه باشید.
4- شرایط پر تنش را مدیریت کنید(عصبانی نشوید-تحریک نشوید-ازارتباط چشمی و کلامی با همراه یا بیماران تحریک کننده دوری کنید.projective identification را نپذیرید.)
5- مراقب سو شدن و نقش روپوش سفید دراین موارد توجه کنید.به حس درونی خود در خصوص احتمال آسیب توجه کنید.
اگر خطر قابل ملاحظه به نظر برسد اقدامات زیر را انجام دهید:
1-به بیمار و همراه اطلاع دهید که خشونت قابل قبول نیست.
2-با بیمار و همراه به گونه ای بدون تهدید برخورد کنید.
3-به بیمار و همراه اطمینان و آرامش دهید در سنجش واقعیت به او کمک کنید.
4- به بیمار و همراه بگویید که در صورت لزوم از مهار فیزیکی برابر با مقررات برخورد خواهد شد.
5-گروهی را برای مهار فیزیکی آماده داشته باشید.(نیروی انتظامی)
6-ضمن مهار همراهان بیماربه دقت مراقب آنها باشید.
اشتباهات زیر را مرتکب نشوید:
1- افراد را به چالش نکشید.
2- هر برخورد خشن از طرف کارکنان،یک رفتار غیر حرفه ای و ناشیانه است(کلامی-غیر کلامی)
3- عدم رعایت حرمت و عزت نفس افراد در مقابل اطرافیانشان
4- قرار نیست در هر مناظره یا درگیری پیروز میدان باشیم(تبحر برخی افراد در برخی حیطه ها بیشتر است.)
5- عدم توجه به احساس خطر درک شده.
http://www.sahand272.blogfa.com/ http://www.rs272.parsiblog.com/ WEST AZERBAIJAN URMIA--Dr.RAHMAT SOKHANI
: جستجو